உன் நினைவின் சாரல்

காற்றின் முதுகில் பயணித்து வரும்
மேற்கு தொடர்ச்சி மலையின் சாரல்
என் சன்னல் வழி நுழைந்து
உறங்கிக் கொண்டிருந்த
உன் நினைவுகளின் முகத்தில்
நீரையள்ளித் தெளித்துப் போகிறது
விழித்த நினைவுகளோ
வேலையை காட்டுகிறது இப்போது
ஆம் சகியே...
காற்றலையில் மிதக்க விட்டுப் போன
உன் காதல் சொற்களெல்லாம்
இதோ
என் உயிர் கூட்டில் எதிரொலிக்கிறது
"மழை பெய்யும் போது
சன்னலை சாத்திட்டு தூங்குங்க" என்று
இனி
இந்த இரவு முழுவதும்
உன் நினைவின் சாரலையெல்லாம்
கனமழையாய் கொட்டித் தீர்க்க கூடும் 
விழித்துக் கிடக்கும் என் விழிகள்

விழியில் வழியும் நினைவு

வெளிச்சம் கொண்டுவரும்
அந்த நிலா
விட்டு போன
உன் நினைவுகளையும்
கொண்டு வருவதுதான்
எத்தனை துயரமடி சகியே...
ஜன்னலடைத்து
நிலவை மறைத்துவிட்டேன்
இதோ
இப்போது
விழியுடைத்து வழியும்
உன் நினைவை என்ன செய்ய?