உன் நினைவுக் காட்டில் செத்து கிடக்கிறேன்

உனை எண்ணி எண்ணி
எழுதும் கவிதையில்
பிண்ணி பிண்ணிக் கிடக்கிறது
என் உயிரின் வலி
☆
உன் நினைவுகளை
போர்த்திக் கொண்டு
விழித்து கிடக்கிறது
 என் இரவுகள்
☆
என் இரவுகளையும் பகல்களையும்
தின்று செரிக்கும்
உன் நினைவுகளின் பசிக்கு
இன்னும் மிச்சமிருக்கிறது
 என் உயிர்
☆
முன்னுரை முடிவுவரை என
இரண்டையும் நீயே எழுதியவள்
இடைப்பட்ட பக்கங்களை
விட்டுச் சென்றிருக்கிறாய் வெற்றிடமாக
கண்ணீரைத் தவிர வேறென்ன எழுத?
உன் நினைவுகளை வைத்துக் கொண்டு
☆
ஒரு வழியாக ஓடிவிட்டது
உன் நினைவோடு இன்றைய பொழுது.
நாளைய பொழுதும் இப்படித்தான்...
☆
கண்ணு ரெண்டும் ஏன் செவந்திருக்கு?
எல்லோரும் கேட்கிறார்கள்
உறங்கா இரவுகளில்
உன் மருதாணி நினைவுகளை
பூசிக் கொண்ட விழிகளைப் பார்த்து
☆
புரையேறுகிறது, தும்மல் வருகிறது..
யாரோ நினைக்கிறார்களாம்
எத்தனை பொய் இது
ஆமாம் பின்னே .
நினைப்பதற்க்கு நீயே இல்லாத போது
☆
யாரும் தேடவில்லை
நீயும் கூட
உன் நினைவுக் காட்டில்
செத்துக் கிடக்கும் என்னை...
#மணி_அமரன்